Een jonge, blonde tiener bezoekt haar noodlijdende grootvader. Hij is overweldigd door nostalgie en kan haar aantrekkingskracht niet weerstaan. Ze houden zich bezig met intieme activiteiten, ze overtreden de maatschappelijke normen en bevredigen hun primaire verlangens.
Terwijl de jeugdige damsel adieu biedt aan haar terminaal zieke grootvader, herbergt ze een diepgeworteld verlangen om hem een laatste daad van intimiteit te schenken. Ze grijpt de kans en steunt op de bank, terwijl ze haar benen als de bejaarde heer verlaat, zijn kracht neemt met de tijd af, stijgt de trap op om haar verzoek te vervullen. De daaropvolgende ontmoeting ontvouwt een taboe-verhaal, een delicate blonde nimf die bezwijkt voor de oerdrang van een oudere man. Hun lichamen verstrengelen zich in een dans als oud, een bewijs van de tijd van alle vleselijke verlangens. De slanke vorm van haar ontmoeting, door de weersomstandigheden, is een lichte weersverschijning, het contrast tussen hun gefilterde menselijkheid, het moment waarop de stervende vrouw een rauwe indruk achterlaat, het contrast met hun passievolle blik op de stervende grootvader en de passievolle vrouw.